Manuchehr Jamali
ارجمند کردن ِخاک (جهان خاکی = دنیا) برجسته ترین عبارت بندی «سکولاریته» هست که نخستین بار، زال در فرهنگ ایران، با بانگ بلند میخواهد و حکومت کیخسر و رابدین علت، حکومت بیداد میخواند، چون پشت به زندگی میکند و طالب مرگ میگردد. این گرانیگاه اختلاف خانواده رستم با حکومت زرتشتی بود
منوچهر جمالی
دوران ِایجادحکومت،برپایه « وحدت مذهبی یا وحدت دینی یا وحدت ایدئولوژیکی یا وحدت قومی یا وحدت طبقاتی ِجامعه » سپری شده است. با پیدایش آزادی، حکومت رامیتوان فقط برپایه « وحدت سیاسی » آفرید. دروحدت سیاسی،حکومت نسبت به مذاهب وادیان وایدئولوژیها واحزاب و طبقات،بیطرفست
منوچهر جمالی
با زال زر که فرزند و جفت سیمرغ است
فرهنگ سیمرغی ایران، استوارگردید. این فرهنگ سیمرغیست که
سرچشمه عرفان بطورکلی و بنیاد اندیشه های
مولوی بلخی، به ویژه است
بی زال زر، نمیتوان مولوی بلخی را شناخت
منوچهر جمالی
Overturn cultural narratives of dominance
یکی میکوشد ملت ایران را مسلمانی سنتی سازد
یکی میکوشد که ملت ایران رامسملمانان راستین سازد(تا کنون اسلامها دروغین بوده اند
یکی میکوشد ملت ایران را زرتشتی گاتائی سازد . تا حالا زرتشتیها، گاتائی نبوده اند
یکی میکوشد ملت ایران مدرن وپسامدرن،به تصویری که درغرب خوانده ونفهمیده بسازد
ولی کسی را نمیتوان یافت که ملت ایران را بدان بیانگیزد که خودش بیندیشد
ودموکراسی و حقوق بشرو جامعه مدنی و حکومت جدا ازدین
فقط برشالوده همین خرد انسانی نهاده میشود که خودش بیاندیشد
منوچهر جمالی
—
Pluralist Doubt ist Formative
فرهنگ ایرانی
فرهنگ « فراسوی کـفـرودیـن »
یا« فراسوی هرگونه ایمانی » است
فرهنگ ایران، نه اسلامی ونه شیعی است
ونه زرتشتی بوده است
فرهنگ ایران، فراگیرنده
کفرهاوایمانها وشرکها والحادهاست
منوچهر جمالی
سائقه پیشرفتِ همیشگی بسوی کمال و آزادی و سائقه بازگشت همیشگی به عقب و تکرار گذشته، همیشه باهم گلاویزند. هر پیشرفتی در کمال و آزادی، ناچار دچار بازگشت قهقرائی میشود. از اینکه همیشه میتوان بسوی کمال و آزادی پیشرفت کرد، یک خیال خام هست. این دیالکتیک پیشرفت بسوی آزادی و، بازگشت به قهقرا هست که سیر تاریخ را معین میسازد. هر جنبش پیشرونده ای در مدنیت، سائقه بازگشت توحش را برمیانگیزد. توحش همیشه در انسان، آتش زیر خاکستراست
منوچهر جمالی
Die treibende Kraft des ständigen Fortschritts in Richtung Perfektion und Freiheit und die treibende Kraft des ständigen Zurückgehens und Wiederholens der Vergangenheit stehen immer in einer Beziehung zueinander. Jeder Fortschritt in Perfektion und Freiheit wird unweigerlich zum Rückschritt führen. Es ist eine grobe Fantasie, dass man immer in Richtung Perfektion und Freiheit voranschreiten kann. Diese Dialektik von Fortschritt in Richtung Freiheit und Rückkehr in den Rückschritt bestimmt den Verlauf der Geschichte. Jede fortschrittliche Bewegung in der Zivilisation provoziert die Rückkehr zur Ungeheuerlichkeit. Die Schrecken sind immer die schwelenden Feuer unter der Asche des Menschen.
Manucher Jamali
در فحاشی، برای تحقیر و زشت و نجس ساختن کسی، به او، پدر سگ یا مادر سگ میگویند. و با این فحش، ناآگانه، عشق و مهر و دوستی و وفا را در اجتماع، خواروبی ارزش و ضد ارزش میسازند. ایرانیان، بدین علت نام این جاندار را، «سگ» گذاشته اند، چون سگ، مخفف واژهِ «سنگ» است که به معنای عشق و مهر و دوستی و وفابوده است. سَگ و سَک و سَخ، مخفف واژه «سنگ» میباشند. پیشوند واژهِ سخن (سَخ+وَن)، و پیشوند واژه سگالیدن که به معنای اندیشیدنست، همین واژه است. چون سخن، انسانها را بهم می پیوند، و در سکالیدن، تجربیات باهم ترکیب میگردند. در پهلوی به آسمان، سگ = سک یا آس میگویند که به معنای سنگست. چون آسمان، جایگاه عشق و مهرشمرده میشد. ما با نجس شمردن و تحقیر و آزردن سگ، نا آگاهانه، اصل عشق و دوستی و وفا را در اجتماع، پایمال میکنیم.
M. Jamali
—
In order to humiliate someone, to portray someone as ugly and unclean, people obscenely call someone a “dogfather” or “dogmother”. With such swearing, these ignorant people make love, affection, friendship and loyalty in the community a value and an anti-value at the same time.
The reason why the Iranians called this creature “dog” was that the word “Sag” in Persian is an abbreviation of the word “Sang”, “stone”. The term “Sang”, “stone”, embodied such things as love, affection, friendship and loyalty.
Seg, Sak and Sakh are abbreviations for the word “stone”.
The prefix of the word “language” ( سخن (سَخ+وَن) / sakh + van) and the prefix of the word “segalidan” (سگالیدن), which means “to think”, are the same word. Because language connects people and speaking connects experiences.
In Pahlavi, the sky (سک یا آس) is called “seg” or “asse”, which means stone. This is because heaven was considered a place of love and affection.
We unknowingly trample on the principles of love, friendship and loyalty in society by calling them impure and humiliating and hurting the dog.
Manuchehr Jamali
—
Um jemanden zu demütigen, als hässlich und unrein darzustellen, bezeichnen Menschen andere in obszöner Weise als „Hundesvater“ oder „Hundesmutter“. Mit solchen Fluchen machen diese ignoranten Menschen Liebe, Zuneigung, Freundschaft und Loyalität in der Gemeinschaft zu einem Wert und zu einem Antiwert zugleich.
Der Grund weshalb die Iraner dieses Geschöpf „Hund“ nannten war, dass das Wort im Persischen „Sag“ eine Abkürzung des Wortes “Sang” ist, “Stein”. Der Terminus “Sang”, “Stein” verkörperte Inhalte wie Liebe, Zuneigung, Freundschaft und Loyalität.
Seg, Sak und Sakh sind Abkürzungen für das Wort „Stein“.
Das Präfix des Wortes „Sprache“ ( سخن (سَخ+وَن) / sakh + van) und das Präfix des Wortes „segalidan“ (سگالیدن), was „denken“ bedeutet, sind dasselbe Wort. Denn Sprache verbindet Menschen und im Sprechen verbinden sich Erfahrungen.
In Pahlavi wird der Himmel (سک یا آس) „Seg“ oder „Asse“ genannt, was Stein bedeutet. Denn der Himmel galt als Ort der Liebe und der Zuneigung.
Wir treten unwissentlich die Prinzipien der Liebe, Freundschaft und Loyalität in der Gesellschaft mit Füßen, indem wir sie als unrein bezeichnen und den Hund erniedrigen und verletzen.
Manuchehr Jamali
نسیم بهاری، در همه تخمهائی که در خاکِ تاریک، پنهان و پوشیده اند، انقلاب برپا میکند و سبز و رنگارنگ، پدیدار میشوند ولی تخم هائی که از اسلام سوخته شده اند، با وزش نسیم هیچ بهاری نخواهند شکفت. انقلاب بهاری نمیتواند هیچگاه، بذرهای سوخته از اسلام را روُ یا سازد.
—
آنکه جامه اندیشه های کهنه و عاریتی برتن دارد و از برهنه شدن میترسد، آنچه هم از نومیاندیشد، کهنه پوش و واپسمانده است، چون روشنی تجربیات تازه وزنده، به تن و جان او نمیرسند. از اندیشیدن، تا «اندیشیدن آزاد»، فاصله بسیارهست. برای «اندیشیدن آزاد»، باید جامه اندیشه های کهنه و عاریتی را از تن و جان و خرد کند و دورانداخت و برهنه شد، تا روشنی تجربیات تازه و زنده، مستقیما و بیواسطه به حواس و خرد و جان برسد.
M. Jamali –
مهرگان که میترا کانا یا میترا گانا باشد
به معنای زنخدا مهر است که سیمرغ بوده است
نه این میتراس که الهیات زرتشتی، بنام خدای مهر
جانشین سیمرغ ساخته است
آنچه بنام خدای مهر، درمقالات و نشریات ،علم کرده میشود
کسی جز ضحاک نیست که خدای پیمان برپایه قربانی خونی بوده است
M. Jamali –
Mehrgan, das auch Mitra Kana oder Mitra Gana genannt wurde, repräsentierte die weiblicher Gottheit des „Mehr – مهر“, die Simorgh war und nicht Mithras, den die zoroastrische Theologie als Gottheit des “Mehr” (der ‚Liebe‘) bezeichnete, und an die Stelle Simorghs setzte.
Die als Mehr bezeichnete Gottheit, deren Beschreibung wir in Artikeln und wissenschaftlichen Abhandlungen finden, ist kein anderer als Zahhak, der die Gottheit des Bundes war, der auf Blutopfern basierte.
—
Mehrgan, who was also called Mitra Kana or Mitra Gana, represented the female deity of “Mehr – مهر”, who was Simorgh and not Mithras, whom Zoroastrian theology referred to as the deity of “Mehr” (of ‘love’), and with whom they installed as a substitute and replacement for Simorgh.
The deity referred to as “Mehr”, whose description we find in the articles and scholarly treatises, is none other than Zahhak, who was the deity of the covenant based on the blood sacrifice.
– M. Jamali
Painting > https://farangis.de/philozoe/edition_farangis_philozoe_DE_2022_3.pdf
Rough translation, still has to be revised > https://jamali.info/bonjad-e-roushanfekri/
Bonjad-e Roushanfekri – بنیاد روشنفکری
Die Grundlage des Intellektualismus ist, dass der Mensch sich bewusst ist, dass er immer Fehler macht. “Einen Fehler machen” beinhaltet die Annahme und Schlussfolgerung, dass zwei Dinge im Leben ähnlich sind.
Wahrheit und Unwahrheit, Wahrheit und Lüge, Gut und Böse, werden ähnlich.
Es gibt keine Lüge, die sich nicht sofort wie die Wahrheit ausnimmt. Es gibt keine Wahrheit, die nicht sofort von einer “Pseudo-Wahrheit” umgeben ist. Es gibt keine Freiheit, mit der nicht auch die Pseudo-Freiheit wächst. Pseudo-Wahrheit, Pseudo-Freiheit und Pseudo-Recht können niemals vom Entstehen von Wahrheit, Freiheit und Recht getrennt werden.
Die Entstehung von Wahrheit, Freiheit und Recht ist ein Blitz für den Menschen, aber Wahrheit, Freiheit und Recht werden immer zum “Mittel für die Zwecke derer, die nach Macht und Gewinn streben” und uns im Unrecht lassen (oder uns scheinbar in die Irre führen).
Und das ist, dass jeder plötzlich und zufällig aufwachen und sich vor diesen “Gemeinsamkeiten” retten kann.
Wir leben immer in der Gemeinschaft, in der Falle der Pseudowahrheit, die von denen gestellt wird, die nach Macht und Gewinn streben.
Freiheit ist das Ergebnis von blitzartigen Einsichten und Lichtern in der Gesellschaft, die noch nicht leuchten und von den Macht- und Gewinnstrebenden verdunkelt werden.
Und der Akhund, der Kleriker, der Rabbi und der Mubed sind die gefährlichsten Machtmenschen, wenn sie sich gegen die Macht stellen, wenn sie sich der Macht widersetzen.
Die Erleuchtung ist das Erwachen des Einzelnen zu diesen Gemeinsamkeiten.
Manuchehr Jamali
Wenn auch nicht bildlich, aber begrifflich machen sich Menschen Gottesbilder … das Ganze fließt dann so oder so zurück in die Bilderwelten
Da man die menschliche Begrifflichkeit von “Gott” nicht abschaffen kann (pos./neg.), und ihre Ursprünge vor der emergence the großen … Religionen liegen, sollte man auch weiter mit den Ideen, die Menschen mit ihren Gottesbildern ausdrücken und ausgedrückt haben, arbeiten.
In dem Sinne und im Sinne aktueller Kontextualisierungen arbeiten wir auch gerade an einem Projekt über das, was wir als “Lehnmythologeme” betitelt haben > https://farangis.de/neumithraeum/
Edition Farangis