پشت به سئوالات محال ( https://jamali.info/kurmali/xandan_two.htm )
Dowlnoad PDF > Manuchehr_Jamali_Posht_be_Soaalate_mahal > pp. 12
Category: az nou sabz va taze shawim
نعش ها سنگین هستند ( https://www.jamali.info/kurmali/xandan.htm )
pp. 60-61
نعش ها سنگین هستند
اگر فکر من ، تفکر ترا از آن باز میدارد که وراء آن بروی ، من از فکر خود شرم خواهم برد
منوچهر جمالی
https://www.jamali.info/ketabha/NASH-HA-SANGIN-HAST-PART-1AND2.pdf
سخنرانی درباره نوروز …
https://farangis.de/jamali_talks_1/Jamali-Nowrooz-Secularity_1.mp3 > https://jamali.info/pdf/nowrooz_and_secularity.pdf
—
روزششم ماه فروردین، روز زنخدا « خرداد» است که پیکریابی «آرمان ِسعادت وخوشزیستی درگیتی وامید» میباشد، و« نوروز بزرگ» خوانده میشود. دراین روز، بهمن ( هوشنگ= خردبنیاد ونوآوروشادوقانونگذارانسانی)پدیدارشد. این روز روزیست که جم، نخستین انسان ایرانی،جهان را بی بیم وبی رزم کرد. روزیست که فریدون، اندیشه داد را درسراسرجهان،واقعیت بخشید، ، وروزیست که سام نریمان که خدای ایران، سیمرغ ،خدای مهر را شناخت، ازسردرجهان به خدائی خواهدنشست، وزرتشتیها، این روز را زادروز زرتشت ساخته اند که هیچکس نمیداند درکجا وکی زاده شده است
—
The sixth day of Farvardin
The sixth day of Farvardin, which is the day of Goddess Khordad and is called “Great Nowruz”, is the day of celebration of the “ideal embodiment of secular happiness” in Iranian culture. Happiness and joy are based 1. on the emergence of creative and law-making wisdom of people (Hoshang = Bahman). 2. on the effort of all to make the world fearless and warless, 3. on everyone’s effort to establish the world (justice, law and order) based on the highest level of humanity, and 4. on the effort of people to give birth to Simorgh (Arta = God) from themselves.
—
Der sechste Tag im Monat Farvardin
Der sechste Tag des Farvardins, der Tag der Göttin Khordad und „großer Neujahrstag“ genannt, ist in der iranischen Kultur der Tag, an dem die “ideale Verkörperung des säkularen/irdisch-zeitlichen Glücks” gefeiert wird. Glück und Freude beruhen 1. auf dem Entstehen der schöpferischen und gesetzgebenden Weisheit der Menschen (Hoshang = Bahman). 2. auf dem Bemühen aller, die Welt furchtlos und kriegsfrei zu machen, 3. auf dem Bemühen aller, die Welt (Gerechtigkeit, Recht und Ordnung) auf der Grundlage der höchsten Stufe der Menschlichkeit zu errichten, und 4. auf dem Bemühen der Menschen, Simorgh (Arta = Gott) aus sich selbst heraus zu gebären.
هیچکدام از روشنگران ما نتوانستند گوهر اسلام راستین را برای ایرانیان مانند این رژیم ، روشن وچشمگیرکنند.
M. Jamali
Keiner unserer Intellektuellen konnte den Iranern das Wesen des wahren Islam so erklären wie dieses Regime.
None of our intellectuals could explain the essence of true Islam to Iranians like this regime.
Ninguno de nuestros intelectuales podría explicar la esencia del verdadero Islam a los iraníes como este régimen.
Aucun de nos intellectuels n’a pu expliquer aux Iraniens la nature du véritable islam comme ce régime l’a fait.
This Chashniha as a PDF > https://jamali.info/wp-content/uploads/2024/01/none_of_our_intellectuals_1a.pdf
Painting > https://farangis.de/philozoe/edition_farangis_philozoe_DE_2022_3.pdf
Rough translation, still has to be revised > https://jamali.info/bonjad-e-roushanfekri/
Bonjad-e Roushanfekri – بنیاد روشنفکری
Die Grundlage des Intellektualismus ist, dass der Mensch sich bewusst ist, dass er immer Fehler macht. “Einen Fehler machen” beinhaltet die Annahme und Schlussfolgerung, dass zwei Dinge im Leben ähnlich sind.
Wahrheit und Unwahrheit, Wahrheit und Lüge, Gut und Böse, werden ähnlich.
Es gibt keine Lüge, die sich nicht sofort wie die Wahrheit ausnimmt. Es gibt keine Wahrheit, die nicht sofort von einer “Pseudo-Wahrheit” umgeben ist. Es gibt keine Freiheit, mit der nicht auch die Pseudo-Freiheit wächst. Pseudo-Wahrheit, Pseudo-Freiheit und Pseudo-Recht können niemals vom Entstehen von Wahrheit, Freiheit und Recht getrennt werden.
Die Entstehung von Wahrheit, Freiheit und Recht ist ein Blitz für den Menschen, aber Wahrheit, Freiheit und Recht werden immer zum “Mittel für die Zwecke derer, die nach Macht und Gewinn streben” und uns im Unrecht lassen (oder uns scheinbar in die Irre führen).
Und das ist, dass jeder plötzlich und zufällig aufwachen und sich vor diesen “Gemeinsamkeiten” retten kann.
Wir leben immer in der Gemeinschaft, in der Falle der Pseudowahrheit, die von denen gestellt wird, die nach Macht und Gewinn streben.
Freiheit ist das Ergebnis von blitzartigen Einsichten und Lichtern in der Gesellschaft, die noch nicht leuchten und von den Macht- und Gewinnstrebenden verdunkelt werden.
Und der Akhund, der Kleriker, der Rabbi und der Mubed sind die gefährlichsten Machtmenschen, wenn sie sich gegen die Macht stellen, wenn sie sich der Macht widersetzen.
Die Erleuchtung ist das Erwachen des Einzelnen zu diesen Gemeinsamkeiten.
Manuchehr Jamali
بنیاد روشنفکری اینست که انسان آگاه باشد که همیشه دچار اشتباه میشود. اشتباه کردن ، پیایندآنست که دو چیز در زندگی، شبیه همند. حقیقت و باطل، راست و دروغ، خوب وبد، شبیه هم میشوند. هیچ دروغی نیست که خودش را بلافاصله شبیه راست نسازد. هیچ حقیقتی نیست که بلافاصله در کنارش «شبه حقیقت» سبز نشود. هیچ آزادی نیست که شبه آزادی، با آن سبزنشود. شبه حقیقت و شبه آزادی و شبه راستی را هیچگاه نمیشود از پیدایش حقیقت و آزادی و راستی، جدا ساخت. پیدایش حقیقت و آزادی و راستی، برای انسان، آذرخشی و ناگهانی و آنیست، ولی حقیقت و آزادی و راستی، همیشه، «وسیله اغراض قدرتخواهان و منفعت جویان» میگردد، و مارا گرفتار اشتباه میکند. اینست که انسان، فقط ناگهانی و بیگاه، آذر خشگونه میتواند بیدار شود، و خود را از این «مشابه ها» نجات بدهد. ما همیشه در اجتماع، در دام شبه حقیقتی زندگی میکنیم که بوسیله قدرتخواهان و منفعت جویان ساخته شده اند. آزادی، پیایند بینشها و روشنیهای آذرخشگونه در اجتماعست که هنوز ندرخشیده، از قدرتخواهان و منفعت جویان، تاریک ساخته میشوند. و أخوند و کشیش و هاخام و موبد، خطر ناکترین قدرتخواهان هستند که خودرا برضد قدرت مینمایند. روشنفکری، بیداربودن انسان در برابر این شباهتهاست.
M. Jamali
The foundation of intellectualism is that man is aware that he always makes mistakes. “Making a mistake” comprises the assumption and reasoning that two things in life are similar.
Truth and falsehood, truth and lies, good and bad, become similar.
There is no lie that does not immediately make itself look like the truth. There is no truth that is not immediately surrounded by “pseudo-truth”. There is no freedom with which pseudo-freedom does not grow. Pseudo-truth, pseudo-freedom, and pseudo-right can never be separated from the emergence of truth, freedom, and rightness.
The emergence of truth, freedom, and rightness is a lightning bolt for humans, but truth, freedom, and rightness always become a “means for the purposes of those who seek power and gain” and leave us in the wrong (or seemingly make us err).
And that is that anyone can wake up suddenly and by chance, and save himself from these “similarities”.
We always live in the community, in the trap of pseudo-truth made by those who seek power and profit.
Freedom is the result of lightning-like insights and lights in the society that have not yet shone and are made dark by the power-seekers and profit-seekers.
And the akhund, the cleric, the rabbi, and the mubed are the most dangerous power seekers when they place themselves against the power, when they oppose power.
Enlightenment is an individual’s awakening to these similarities.
– M. Jamali
آرمان فرهنگ ایران درمعرفت ، «جستجوی همیشگی » است ، نـه « همه دانی، و دانستن حقیقت، ومالکیت آن، وماندگارشدن دریک آموزه وشریعت»، که ویژگی«الله» و«اهورامزدای زرتشت» هست. رام، خدای زمان وزندگی وموسیقی وشادی و شناخت ، میگوید که : نام من ، جوینده است – رام یشت
منوچهر جمالی
The ideal of the Iranian culture in knowledge is “permanent search”, not “omniscience, and knowing the truth, owning it, and persevering it in doctrine and law”, which is the characteristic of “Allah” and of Zoroaster’s “Ahura Mazda”. Ram, the god of time, life, music, joy and knowledge, says: “My name is seeker” – Ram Yasht
Das Ideal der iranischen Wissenskultur ist die „permanente Suche“ und nicht die „Allwissenheit“ und „die Wahrheit zu kennen und zu besitzen, und an einer Lehre und einem Gesetz festzuhalten“, was sowohl das Merkmal von „Allah“ als auch das Zarathustras „Ahura Mazda“ ist. Ram, die Gottheit der Zeit, des Lebens, der Musik, der Freude und des Wissens, sagt: „Mein Name ist Suchende“ – Ram Yasht
M. Jamali
19.05.2010
https://www.jamali.info/alternate/190510_1/
this chashniha as a word.doc – as a pdf
Painting top: pencil drawings by Farangis G. Yegane > https://farangis.de/vessels/drawings
سنگ نبشته های هخامنشی، نخست بر این گواهی میدهند که: «خدا، زمین و شادی را باهم میآفریند». باهم آفریدن «زمین و شادی در آغار»، فقط و فقط ،این معنا را دارد که «زندگی در گیتی به غایت شادی، یعنی به غایت جش همیشگی بودن»، پیدایش یافته است. این اندیشه، نه در گاتای زرتشت هست، نه در قرآن، و نه در تورات، و نه در انجیل، و نه در فرهنگ یونان. چرا، همه روشنفکران ایران، این سراندیشه بزرگ را که اصل سکولایسم است، نادیده میگیرند؟ ولی به یقین، فلسفه نوین ایران، با گشودن و بسط دادن همین سراندیشه، در سراسر گستره های زندگی، آغاز خواهدشد.
منوچهر جمالی
this chashniha as a word.doc – as a pdf
Painting top: oil o canvas by Farangis G. Yegane.
The essence of philosophical thinking is the right and the ability to think and interpret various experiences, insights, and phenomena, not following “one philosophical school” and not following “one religion or one ideology”, which limits that “right” and reduces that “ability” in people. The Renaissance, which wasn’t simply regeneration, but cultural renewal, had deep roots in philosophical thinking and in the right to create different interpretations of history, the world, and social realities. Philosophical thinking, by recognizing the variety and colorfulness of views and ideas, makes a new experience with the “enlightenment” phenomenon. Every reality becomes “clear” only in knowing the diversity of views and thoughts.
– M. Jamali
گرانیگاه تفکرفلسفی، حق و توانائی اندیشیدن و تاءویل کردن گوناگون تجربیات و بینش ها و پدیده هاست، نه پیروی از «یک مکتب فلسفی» و نه پیروی از«یک مذهب یا یک ایدئولوژی»، که به کلی هم آن «حق» را از انسان سلب میکند و هم آن «توانائی» را در انسان میکاهد. رنسانس، که نه تنها باززائی، بلکه نوزائی فرهنگی هست، ریشه ژرف در تفکر فلسفی، و حق به آفریدن تاءویلات گوناگون از تاریخ و جهان و واقعیت های اجتماعی دارد. تفکرفلسفی، با شناخت تنوع و رنگارنگی دیدگاهها و اندیشه هاست که تجربه نوینی از پدیده «روشنی» دارد. هر واقعیتی، فقط در شناخت تنوع دیدگاهها و اندیشه هاست که «روشن» میشود.
منوچهر جمالی
Die Essenz philosophischen Denkens ist das Recht und die Fähigkeit unterschiedliche Erfahrungen, Sichtweise und Phänomene zu überdenken und zu interpretieren, und dabei nicht „einer philosophischen Schule“ oder „einer Religion oder Ideologie“ folgen zu müssen, was zumeist beinhaltet, dass Menschen genau dieses Recht einbüßen. Das Recht und die spezifische Fähigkeit von Menschen zu solchem Denken wird so gemindert. Die Renaissance, die nicht bloß eine Regeneration, sondern eine kulturelle Erneuerung darstellte, wurzelte tief im philosophischen Denken, und in dem Recht unterschiedliche Interpretationen der Geschichte, der Welt und der sozialen Realitäten zu schaffen. Indem das philosophische Denken die Vielfalt und die Buntheit der Ansichten und Ideen anerkennt, macht es eine neue Erfahrung mit dem Phänomen der ‚Aufklärung‘. Jede Realität wird erst durch das Wissen um die Vielfalt der Ansichten und Gedanken ‚klar‘.
17. März 2012
https://www.jamali.info/alternate/170312_1/
this chashniha as a word.doc – as a pdf
Painting top: by Farangis G. Yegane, acrylic on canvas.
هر کشاورزی میداند که حقیقت هرتخمی …
هر کشاورزی میداند که حقیقت هرتخمی، در درون آن تخم (= هاگ = حق) پوشیده و نهفته است، و باید آن را در خاک تیره نهفت، تا درروئیدن، «حقیقت» نهفته در تخم (= هاگ = حق) پدیدارشود. از این رو در عربی به کشاورز، «کافـر» میگفتند. حقیقت هر چیزی و حقیقت انسان نیز، درون خود آنها نهفته است و فقط باید آنرا رویانید و زایانید. درست این «کافر» هست که به حقیقت چیزها پی میبرد. ولی محمد فقط از کار کشاورز (= کافر)، فقط بخش پوشاندن و نهفت تخم را میدید، و غایت آن پوشاندن را که پیدایش حقیقتست نمیدید. از این رو پوشاننده حقیقت خودش را، کافرخواند. چون او حق و حقیقت را فراسوی گیتی وانسانها میدانست. ولی ما همه کافریم، چون حقیقت را درون انسان و درون گیتی میدانیم و آنرا چون کشاورز (کافر)، از تاریکی بیرون میآوریم.
منوچهر جمالی
this chashniha as a word.doc – as a pdf
Painting top: by Farangis G. Yegane, oil on canvas.