Tag: the past and today

Categories
generally

Religionen und Gottesbilder

Wenn auch nicht bildlich, aber begrifflich machen sich Menschen Gottesbilder … das Ganze fließt dann so oder so zurück in die Bilderwelten

Da man die menschliche Begrifflichkeit von “Gott” nicht abschaffen kann (pos./neg.), und ihre Ursprünge vor der emergence the großen … Religionen liegen, sollte man auch weiter mit den Ideen, die Menschen mit ihren Gottesbildern ausdrücken und ausgedrückt haben, arbeiten.

In dem Sinne und im Sinne aktueller Kontextualisierungen arbeiten wir auch gerade an einem Projekt über das, was wir als “Lehnmythologeme” betitelt haben > https://farangis.de/neumithraeum/

Edition Farangis

Categories
farhangshahr kherad sayrmaye falsafi iran secularite چاشنی های اندیشه

Weltanschauliches

اسلام، اساسا، «ضداخلاقی»هست، چون بر «اصل ضداخلاق»، که «دو شیوه رفتار متضاد» باشد، بنیاد شده است. شیوه رفتار با همعقیدگان (خودیها) و شیوه رفتار با «ناخودیها». بدی کردن با ناخودی، خوبی کردن و واجبست. از آنجا که اسلام، به معنای دین واحد، واقعیت ندارد، بلکه فقط به شکل مذاهب متعدد واقعیت دارد، همه این مذاهب، با این دو معیار متضاد اخلاقی، رفتار میکنند. به عبارت دیگر، مذاهب اسلامی را نمیشود در یک جامعه باهم آشتی داد. همه باهم، ریشه اخلاق را که رفتار با یک معیار با همه انسانهاست، ازریشه میکنند

—

ا دوزخ ساختن زندگی مردمان در این جهانست که اسلامِ ِرحمانی، واقعیت مییابد

—

انقلابی که ما در ایران داشتیم، انقلاب یک کور، با عصای شریعتش بود، که یک ملت را تبدیل به کورانی کرد که باهمان عصا راه رفتند. بجای انقلاب خردها، و نوزائی خرد در استقلال، و گشودن راه تازه با خرد خود، انقلاب کوران در پی کوری دیگرراه افتاد

—

بزرگترین ظلم، آنست که بنام «حقیقتِ منحصر بفردی که باید بر همه حکومت کند»، حق آزادی اندیشیدن را ازافراد بگیرند.

—

من هیچگاه نمیاندیشم که قرآن درباره مسائل انسانی، چنین و چنان میگوید. با این شیوه، حق و قدرتم را از خود، میگیرم. من خودم درباره مسائل انسانی میاندیشم، چون این حق و قدرت، از خردم فوران میکند و نمیگذارم که قرآن از من غصب کند.

—

M. Jamali

Categories
farhangshahr kherad sayrmaye falsafi iran secular mysticism secularite چاشنی های اندیشه

Secular grounds

سکولار، دراصل به « زندگی درزمان گذرا وتحقیرآن وپشت کردن به آن»، گفته میشده است وسپس،درست «زندگی درزمان گذرا»، مطلوب جامعه شده است. یکی ازپیآیندهای تحقیر« آنچه گذراست»، اینست که « فرد» درمقابل«جامعه وطبقه وامّت وملت وقوم»، نماد گذرا بودنست، و« فرد» رابرای بقای امت وجامعه وقوم وطبقه وملت، میتوان قربانی کرد.

منوچهرجمالی

Secular originally meant “living in the passing time, despising it and turning your back on it”. Later “living in transitory time” has become desirable for society. One of the consequences of scorning “what is transitory” is that an “individual” in front of “society, class, creed, nation, and ethnicity” is a symbol of transience, and the “individual” can be sacrificed for the survival of the community, society, people, class, and nation.

—

Weltlich bedeutete ursprünglich „in der vergänglichen Zeit leben, sie verachten und ihr den Rücken kehren“. Später wurde das „Leben in der vergänglichen Zeit“ für die Gesellschaft etwas Erstrebenswertes.
Eine der Folgen der Verachtung dessen, „was vergänglich ist“, ist, dass ein „Individuum“ vor dem Hintergrund der „Gesellschaft, der Klasse, der Glaubensgemeinschaft, des Volkes und der Nation“ ein Symbol von Vergänglichkeit darstellt, und dass es für das Überleben der Gemeinschaft, der Gesellschaft, des Volkes, der Klasse und der Nation geopfert werden kann.

– M. Jamali

And visit our new pages at: https://farangis.de/neumithraeum/

Categories
gashn secularite

Nowrooz and Secularity

In secularity every day is a celebration. In heathen Iranian culture, every day is Nowruz. Celebration is always about “renewal”. Why Nowruz became a festival, when man became an enemy to his own celebrational-wisdom; the narration of Nowruz in the Shahnahmeh is a narration of the Zoroastrian priests during the Sassanian period. The meaning of “secularity” is that: life in time is celebration. Life is ‘laughing’ in ‘time’.

In der säkularen Welt ist jeder Tag ein Fest. In der heidnischen iranischen Kultur ist jeder Tag Nowruz. Beim Feiern geht es immer um “Erneuerung”. Warum Nowruz zu einem Fest wurde, als der Mensch zum Feind seiner eigenen Festweisheit wurde; die Erzählung von Nowruz im Shanameh ist eine Erzählung zoroastrischer Priester aus der sassanidischen Zeit. Die Bedeutung von “Säkularität” ist, dass das Leben in der Zeit ein Fest ist. Das Leben ist ein “Lachen” in der “Zeit”.

جـشـن در ایران

درسکولاریته، هرروزی، جشن است
درفرهنگ ایران
هرروزی، نوروزاست
جشن، همیشه با « نوشدن » کاردارد
« چرا نوروز ،جشنی شد که انسان، دشمن خردِ جشن سازِِ خود شد »
روایت شاهنامه ازنوروز، روایتی ازموبدان زرتشتی در دوره ساسانیانست
معنای « سکولاریته » اینست که: زندگی در زمان ، جشن است. زندگی، خندیدن درزمانست.

منوچهرجمالی

VIEW THIS ARTICLE AS WORD.DOC —
VIEW THIS ARTICLE AS PDF

Continue reading “Nowrooz and Secularity”

Categories
gashn

Peydajesh-e Jahan az jek Tokhme

منوچهرجمالی: پیدایش ِجهان ازیک تخم

View this article as a PDF:

https://jamali.info/dg/pdf/peydajeshe_jahan_az_jek_tokhme.pdf

Download this article as a Word.doc

https://jamali.info/dg/word/peydajeshe_jahan_az_jek_tokhme.doc

Continue reading “Peydajesh-e Jahan az jek Tokhme”

Categories
az nou sabz va taze shawim farhang simorghi farhangshahr kherad secular mysticism چاشنی های اندیشه

My name is seeker

آرمان فرهنگ ایران درمعرفت ، «جستجوی همیشگی » است ، نـه « همه دانی، و دانستن حقیقت، ومالکیت آن، وماندگارشدن دریک آموزه وشریعت»، که ویژگی«الله» و«اهورامزدای زرتشت» هست. رام، خدای زمان وزندگی وموسیقی وشادی و شناخت ، میگوید که : نام من ، جوینده است – رام یشت

منوچهر جمالی

The ideal of the Iranian culture in knowledge is “permanent search”, not “omniscience, and knowing the truth, owning it, and persevering it in doctrine and law”, which is the characteristic of “Allah” and of Zoroaster’s “Ahura Mazda”. Ram, the god of time, life, music, joy and knowledge, says: “My name is seeker” – Ram Yasht

Das Ideal der iranischen Wissenskultur ist die „permanente Suche“ und nicht die „Allwissenheit“ und „die Wahrheit zu kennen und zu besitzen, und an einer Lehre und einem Gesetz festzuhalten“, was sowohl das Merkmal von „Allah“ als auch das Zarathustras „Ahura Mazda“ ist. Ram, die Gottheit der Zeit, des Lebens, der Musik, der Freude und des Wissens, sagt: „Mein Name ist Suchende“ – Ram Yasht

M. Jamali

19.05.2010

https://www.jamali.info/alternate/190510_1/

this chashniha as a word.doc – as a pdf

Painting top: pencil drawings by Farangis G. Yegane > https://farangis.de/vessels/drawings

Categories
farhang simorghi kherad secular mysticism secularite چاشنی های اندیشه

Time itself

” آنکه میخواهد بُت نپرستد ، نباید بُت هارا بشکند، بلکه نباید بپرسـتد ”
منوچهرجمالی، نعش ها سنگین هستند

ما، بنا بررسوب تصاویر اسلامی ومسیحی ویهودی درذهنمان، می انگاریم که خدا، فراسوی خود،خلق میکند. ولی، درفرهنگ ایران، خدا، «میشود»، وتحول می یابد و «اصل متامورفوز» است، نه خالق. خودش، گیتی و زمان و انسان «میشود». خودش، سکولار= زمانی هست. زندگی در زمان ، گوهرخدائی دارد، و برترین ارزش است و نیازبه ایمان آوردن به خدائی نیست، چون همه ازگوهرخود خدا هستند.

—

“He who wants not to worship idols, should not break the idols, but should not pray”

Manouchehr Jamali, Naesh-ha Sangin Hastand.

Due to the deposition of Islamic, Christian and Jewish images in our minds, we think that God creates beyond himself. But, in [pre-zoroastrian rooted] Iranian culture, God “becomes” and transforms and is the “principle of metamorphosis”, not the creator. He “becomes” himself, the world, time and man. Secular = time itself. Life in time has the essence of God, and it is the highest value, and there is no need to believe in God, because everyone is an essence of God.

—

„Wer keine Götzen anbeten will, sollte die Götzen nicht zerbrechen, sondern nicht beten“

Manouchehr Jamali, Naesh-ha Sangin Hastand.

Aufgrund der islamischen, christlichen und jüdischen Bilder, die sich in unseren Köpfen festgesetzt haben, denken wir, dass Gott über sich hinaus schafft. Aber in der iranischen Kultur „wird“ Gott und verwandelt sich und ist das „Prinzip der Metamorphose“, nicht der Schöpfer. Er „wird“ sich selbst, die Welt, die Zeit und der Mensch. Weltlich = die Zeit selbst. Das Leben in der Zeit hat das Wesen Gottes, und es ist der höchste Wert, und es gibt keine Notwendigkeit an Gott zu glauben, denn jeder ist die Essenz Gottes.

– M. Jamali

05.04.2010

https://www.jamali.info/alternate/050410_1/

this chashniha as a word.doc – as a pdf

Painting top: acrylic on canvas by Farangis G. Yegane > https://farangis.de/maat/

Categories
az nou sabz va taze shawim kherad sayrmaye falsafi iran secular mysticism secularite چاشنی های اندیشه

Zamin va shadi

سنگ نبشته های هخامنشی، نخست بر این گواهی میدهند که: «خدا، زمین و شادی را باهم میآفریند». باهم آفریدن «زمین و شادی در آغار»، فقط و فقط ،این معنا را دارد که «زندگی در گیتی به غایت شادی، یعنی به غایت جش همیشگی بودن»، پیدایش یافته است. این اندیشه، نه در گاتای زرتشت هست، نه در قرآن، و نه در تورات، و نه در انجیل، و نه در فرهنگ یونان. چرا، همه روشنفکران ایران، این سراندیشه بزرگ را که اصل سکولایسم است، نادیده میگیرند؟ ولی به یقین، فلسفه نوین ایران، با گشودن و بسط دادن همین سراندیشه، در سراسر گستره های زندگی، آغاز خواهدشد.

منوچهر جمالی

this chashniha as a word.doc – as a pdf

Painting top: oil o canvas by Farangis G. Yegane.

Categories
secularite چاشنی های اندیشه

Future, present, past

تفکر در ایمان، میکوشد که برای زیستن در کنون، نو را، تا میتواند، جزو گذشته سازد، و تفکر در فلسفه، میکوشد که تا میتواند برای زیستن در کنون، گذشته را، جزو ِنو، در آینده سازد. مسئله بنیادی که ایندورا باهم گلاویز میسازد، یکی آنست که چه اندازه از نو، در گذشته میگنجد؟ و دیگری آنست که، چقدر از گذشته، در نو و آینده، باقی میماند.

منوچهر جمالی

Thinking in faith tries to make the new part of the past as much as possible, in order to live in the present, and thinking in philosophy tries to make the past part of the new in the future, in order to live in the present. The fundamental problem that those two create together is how much does fit into the past? And the other is how much of the past remains in the new and future.

– M. Jamali

Das Denken im Glauben versucht, das Neue so weit wie möglich als Teil der Vergangenheit zu begreifen um in der Gegenwart zu leben, und das Denken in der Philosophie versucht, das Vergangene als Teil des zukünftigen Neuen zu sehen um in der Gegenwart zu leben. Das grundsätzliche Problem, das sich aus beiden ergibt, ist: Wie viel passt in die Vergangenheit? Und das andere ist, wie viel von der Vergangenheit bleibt im Neuen und in der Zukunft.

14.06.2011

https://www.jamali.info/alternate/140611_1/

this chashniha as a word.doc – as a pdf

Graphite pencil drawing top: by Farangis G. Yegane.

Categories
az nou sabz va taze shawim jomhouri irani kherad چاشنی های اندیشه

As manifold as …

The essence of philosophical thinking is the right and the ability to think and interpret various experiences, insights, and phenomena, not following “one philosophical school” and not following “one religion or one ideology”, which limits that “right” and reduces that “ability” in people. The Renaissance, which wasn’t simply regeneration, but cultural renewal, had deep roots in philosophical thinking and in the right to create different interpretations of history, the world, and social realities. Philosophical thinking, by recognizing the variety and colorfulness of views and ideas, makes a new experience with the “enlightenment” phenomenon. Every reality becomes “clear” only in knowing the diversity of views and thoughts.

– M. Jamali

گرانیگاه تفکرفلسفی، حق و توانائی اندیشیدن و تاءویل کردن گوناگون تجربیات و بینش ها و پدیده هاست، نه پیروی از «یک مکتب فلسفی» و نه پیروی از«یک مذهب یا یک ایدئولوژی»، که به کلی هم آن «حق» را از انسان سلب میکند و هم آن «توانائی» را در انسان میکاهد. رنسانس، که نه تنها باززائی، بلکه نوزائی فرهنگی هست، ریشه ژرف در تفکر فلسفی، و حق به آفریدن تاءویلات گوناگون از تاریخ و جهان و واقعیت های اجتماعی دارد. تفکرفلسفی، با شناخت تنوع و رنگارنگی دیدگاهها و اندیشه هاست که تجربه نوینی از پدیده «روشنی» دارد. هر واقعیتی، فقط در شناخت تنوع دیدگاهها و اندیشه هاست که «روشن» میشود.

منوچهر جمالی

Die Essenz philosophischen Denkens ist das Recht und die Fähigkeit unterschiedliche Erfahrungen, Sichtweise und Phänomene zu überdenken und zu interpretieren, und dabei nicht „einer philosophischen Schule“ oder „einer Religion oder Ideologie“ folgen zu müssen, was zumeist beinhaltet, dass Menschen genau dieses Recht einbüßen. Das Recht und die spezifische Fähigkeit von Menschen zu solchem Denken wird so gemindert. Die Renaissance, die nicht bloß eine Regeneration, sondern eine kulturelle Erneuerung darstellte, wurzelte tief im philosophischen Denken, und in dem Recht unterschiedliche Interpretationen der Geschichte, der Welt und der sozialen Realitäten zu schaffen. Indem das philosophische Denken die Vielfalt und die Buntheit der Ansichten und Ideen anerkennt, macht es eine neue Erfahrung mit dem Phänomen der ‚Aufklärung‘. Jede Realität wird erst durch das Wissen um die Vielfalt der Ansichten und Gedanken ‚klar‘.

17. März 2012

https://www.jamali.info/alternate/170312_1/

this chashniha as a word.doc – as a pdf

Painting top: by Farangis G. Yegane, acrylic on canvas.